Volledig - rangschik Tweelingtonwasmachine met Verwarmer, Draagbare Wasmachine en Spinner

Kleedt wasmachinetechnologie die als manier wordt ontwikkeld om de besteed handarbeid te verminderen die, een open bassin of een gesloten recipiënt voorzien van peddels of vingers om de kleding automatisch te ageren. De vroegste machines waren met handbediening en construeren die van hout, terwijl de recentere machines die van metaal worden gemaakt toelieten een brand om onder de waskom te branden, die het water warm houden door de was van de dag.

Het vroegste mechanische wasapparaat voor speciale doeleinden was washboard, die in 1797 door Nathaniel Briggs van New Hampshire wordt uitgevonden. ^{[2] [3]}

Door medio-1850s waren de stoom-gedreven commerciële wasserijmachines op verkoop in het UK en de V.S. ^[4] Technologische voorsprong in machines voor commerciële en institutionele wasmachines gingen sneller dan binnenlands wasmachineontwerp voor verscheidene decennia, vooral in het UK te werk. In de Verenigde Staten was er meer nadruk bij het ontwikkelen van machines om thuis te wassen, hoewel de machines voor de commerciële wasserijdiensten wijd in de recente - Th 19 en vroeg - 20 Th-eeuwen werden gebruikt. ^[5] de roterende wasmachine werd gepatenteerd door Hamilton Smith in 1858. ^[3] aangezien de elektriciteit niet algemeen beschikbaar tot minstens 1930 was, werden sommige vroege wasmachines in werking gesteld door een klap-en-juffrouw met lage snelheid, de benzinemotor van enig-cilinder.

Nadat de punten werden gewassen en werden gespoeld, moest het water worden verwijderd door te verdraaien. Helpen deze arbeid verminderen, werd de wringer/de mangelmachine ontwikkeld. Zoals impliciet bij term „mangel,“ deze vroege machines waren vrij gevaarlijk, vooral indien aangedreven en hand-gedreven niet. De vingers, de hand, het wapen, of het haar van een gebruiker verward konden worden in de wasserij die, resulterend in weerzinwekkende verwondingen worden gedrukt; unwary toeschouwers, zoals kinderen, konden ook worden gevangen en worden gekwetst. De veiligere mechanismen werden na verloop van tijd ontwikkeld, en de gevaarlijkere ontwerpen werden uiteindelijk verbannen.

De mangel gebruikte twee rollen onder de lentespanning om water uit kleding en huishoudenlinnen te drukken. Elk wasserijpunt door de wringer afzonderlijk worden gevoed. De eerste wringers waren handcranked, maar uiteindelijk werden omvat als aangedreven gehechtheid boven de wasmachineton. De wringer over de waston worden geslingerd zodat het gehaalde waswater terug in de ton dat voor de volgende lading moet worden opnieuw gebruikt zou vallen.

Het moderne proces van waterverwijdering door te spinnen kwam in geen gebruik tot de elektrische motoren werden ontwikkeld. Het spinnen vereist een constante hoge snelheidskrachtbron, en oorspronkelijk in een afzonderlijk apparaat gedaan dat als een „trekker“ wordt bekend. Een lading van gewassen wasserij van de waston aan de trekkermand, en het water worden overgebracht dat uit in een afzonderlijke verrichting wordt gesponnen. ^{[6] [7]} Deze vroege trekkers waren vaak gevaarlijk om te gebruiken, aangezien de ongelijk verdeelde ladingen de machine om zouden veroorzaken hevig te schudden. Vele inspanningen werden geleverd om het schudden van onstabiele ladingen, zoals het opzetten van de spinnende mand op een vrij-drijft schokbrekend kader om minder belangrijke onevenwichtigheid te absorberen, en een builschakelaar tegen te gaan om strenge beweging te ontdekken en de machine tegen te houden zodat de lading manueel zou kunnen worden opnieuw verdeeld.